آدم اگر اهل خوشبختی های کوچک باشد، خوشبختی های کوچکش را کنار هم می چیند و از خوشبختی های کوچک و ناچیزش خوشبختی های بزرگ می سازد. اما اگر دنبال خوشبختی های بزرگ باشد همیشه 

ناخرسند است؛ چون از هر خوشبختی بزرگی ، خوشبختی بزرگتری هست. هر روز در پی ترها و ترین ها رفتن آدم را از پای می اندازد. جهان را به قاچ هایی کوچک تقسیم کرده ام، آنقدر کوچک که در پیش دستی ام جا بشود.

همین جهان مختصر برایم بس است، همین یک تکه جهان که می شود در دهان گذاشت و طعم شیرنش را مزمزه کرد....

امروز در شرکت سعی کردم تکه های خوشبختی که خودم دوستش داشتم رو به دوستان و همکارم هدیه بدهم برایشان نان سیر درست کردم با پنیر طعم دار . نیم ساعت اخر کار همه خسته در آشپزخانه شرکت کنارم مثل بچه هایی که

منتظرن تا غذای مورد علاقه شان درست بشود تا بتوانند بخورند. دور و برم در تردد بودن و سرک می کشیدن. پری جون درست نشد؟ خوشبختی چیست؟ همینکه سالم باشی و بتوانی غذایی را که دوست داری در کنار دوستانت میل کنی ، حتی برای ده دقیقه خستگی کار از تن به در کنی .

به نظر من اینها خوشبختی های کوچکی هستن که ما خود می توانیم برای خود درست کنیم و از زندگی لذت ببریم .